De gebarsten kruik

We hebben allemaal onze gebreken en imperfecties. En juist die maken je zo uniek, leuk en interessant. Je moet het alleen zelf nog gaan geloven…

De gebarsten kruik

Een oudere Chinese vrouw had twee grote waterkruiken die aan beide kanten van een stok hingen. Deze stok droeg zij op haar schouders, heen en weer naar de waterbron.

Een van de twee kruiken had een barst, terwijl de andere perfect was en altijd een volle kruik water afleverde. Aan het eind van de lange tocht van de waterbron naar huis kwam de gebarsten kruik slechts halfvol water thuis. Twee jaren lang gebeurde dit dagelijks: de vrouw bereikte haar huis met slechts anderhalve kruik water.

Natuurlijk was de perfecte kruik trots op zijn prestaties. Maar de gebarsten pot schaamde zich voor zijn imperfectie en voelde zich ellendig dat hij maar de helft kon doen van hetgeen waarvoor hij gemaakt was.

Na twee jaren van bitter falen sprak de pot op een dag bij de waterbron tot de vrouw: “Ik schaam me omdat de barst in mijn zij ervoor zorgt dat het water uit me weglekt terwijl we naar huis gaan.”

De oude vrouw glimlachte: “Heb je gemerkt dat aan jouw kant van de weg bloemen bloeien, en niet aan de kant van de andere kruik? Elke dag, wanneer we naar huis lopen, geef jij ze water. Twee jaar lang kon ik deze prachtige bloemen plukken om de tafel te versieren. Als jij niet was zoals je was, zou deze pracht er niet zijn om ons huis te eren.”